Voorste kruisband volleybal
Het belang van regelmatig en hard trainen is wat Inge geleerd heeft van haar revalidatie.
Welkom bij mijn ervaringsverhaal. Ik zal mij eerst even voorstellen. Ik ben Inge 23 jaar oud en student in Amsterdam.
Vorig jaar september ging ik tijdens een van de eerste volleybaltrainingen van het seizoen door m’n knie, dat dacht ik tenminste. Ik viel na een sprong naar links. Het was pijnlijk, maar direct daarna kon ik m’n knie weer buigen en strekken en ook kon ik er een beetje op lopen en gewoon mee fietsen. Ik dacht het zal wel mee vallen. Maar niks bleek minder waar… Voor de zekerheid had ik een afspraak gemaakt bij de fysio en na een week ging ik langs om het even te laten checken. Helaas was de fysio minder positief en dacht hij dat mijn voorste kruisband gescheurd was. Later werd dit ook door de orthopeed bevestigd. Dit was natuurlijk ontzettend balen, want ik had veel gepland voor het komende jaar. En ik hoopte natuurlijk toch op een andere uitkomst.
Gelukkig kon ik begin november gelijk al geopereerd worden en kon de revalidatie snel beginnen. In het begin ging dit ook heel goed. Ik deed m’n oefeningen thuis vrij trouw en na een week of 8 mocht ik ook eindelijk weer fietsen. Wat een vrijheid geeft dat!
Daarna werd ik wat lakser, de coronamaatregelen vervielen en ik had wat vakanties gepland. Helaas is het waar wat ze zeggen. Een vakantie zorgt er toch weer voor dat je een stapje achteruit gaat. Maarja ik koos er zelf voor, dus nam ik dat maar voor lief. Ik trainde goed, als ik er was, en viel dan weer een beetje terug als ik op vakantie ging. Ook had ik vijf maanden na mijn operatie een hardloop estafette gepland dus ik had een goed doel om voor te trainen. Helaas waren de vele onderbrekingen toch goed terug te zien in mijn eerste test resultaten na zes maanden. Deze waren nog lang niet op wat het zou moeten zijn. Toch wel een kleine domper, maar het gaf mij ook weer meer motivatie om er even hard voor te gaan.
Ik ging 3x per week naar de fysio en het revalideren werd ook al een stuk leuker toen ik op een gegeven moment mee mocht doen met de buiten trainingen op vrijdag.
Het volgende test moment op negen maanden brak aan. Ik was erg benieuwd wat regelmatig trainen zonder onderbrekingen zou doen met de resultaten. Nou en dat trainen had zeker een positieve invloed!! Alles lag binnen de range van wat het na negen maanden zou moeten zijn.
Ik was natuurlijk heel erg blij en kon dit gaan vieren.
Met jawel, lowlands. En je raadt het al, nog een vakantie. Helaas bleek dit toch wat teveel van het goede. Op de laatste dag van m’n vakantie werd mn knie weer dik en voelde ik een enorm gekraak binnen in. Hier schrok ik wel van! Gelukkig bleek het alleen overbelasting te zijn. Wel een domper, want het ging zo goed maar mn kruisband zit gelukkig nog vast.
Nu is het vooral zaak dat beide benen weer sterker worden voor het laatste stukje van de revalidatie. En dan mag ik over een paar weken hopelijk weer beginnen met volleyballen.
