Voorste kruisband gescheurd met basketbal
Het is niet vanzelfsprekend om na een gescheurde kruisband weer te kunnen sporten. Jet heeft met basketbal haar voorste kruisband gescheurd. Ze vertelt over haar knierevalidatie en ervaring om terug te keren naar het basketbalveld. Ze zal moeten stilstaan bij de eisen die basketbal aan haar lichaam stelt, zoals veel draaien, springen en sprinten. Basketbal is een risicovolle sport en optimaal revalideren is essentieel om de kans op een nieuwe kruisband blessure te verkleinen.
Weer basketballen na mijn voorste kruisband blessure
Mijn naam is Jet, ik ben 23 jaar oud. Ik speel nu ongeveer 10 jaar basketbal. In de laatste wedstrijd van afgelopen seizoen heb mijn voorste kruisband afgescheurd en mijn binnenband ingescheurd. Op de meest lullige manier naar mijn idee, zonder contact met iemand, met gewoon een simpele stap naar links – een stap die ik al duizenden keren heb gezet. Toen het gebeurde, wist ik stiekem wel dat het niet goed zat, echter toen de fysio die daar aanwezig was zei dat er niks gescheurd was vertrouwde ik daarop en daarom bleef ik hoop houden dat het mee zou vallen. Dus stapte ik na de wedstrijd gewoon op m’n fiets naar huis wat nog aardig soepel verliep totdat ik moest afstappen en weer door m’n knie zakte. De volgende dag ben ik gelijk naar Michael gegaan en toen werd eigenlijk wel direct duidelijk dat m’n kruisband gescheurd was; een MRI later die week bevestigde dat. Omdat die gescheurde kruisband gecombineerd werd met een ingescheurde binnenband moest ik wachten tot deze laatste eerst hersteld was. Voor mij was deze eerste periode tot nu toe wel de meest frustrerende tijd aangezien voor mijn gevoel de revalidatie nog niet echt kon beginnen. Ik moest wachten totdat duidelijk was dat de binnenband zich (vanzelf) herstelde, voordat besloten kon worden hoe de operatie aan mijn knie eruit zou zien.
Voorste kruisband revalidatie is mentaal soms zwaar dus vier de overwinningen!
Nu is het inmiddels 5 maanden na m’n operatie, en de revalidatie verloopt best wel soepel naar mijn idee. Weinig tot geen pijn gehad deze maanden dus dat is heel positief geweest. Alleen ben ik wel echt een ongeduldig persoon dus ik vind het een traag en lang proces; ik kan met name niet wachten om weer op het veld te staan. Wat de revalidatie betreft, ben ik wel een persoon die de knop om kan zetten, dus ik ben niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten, ook omdat dit het hele proces naar mijn idee niet makkelijker zou maken. Dus 3 keer een paar uur in de week, week in week uit trainen bij de fysio, is niet iets dat ik altijd met volle moed gedaan heb, maar voor mij voelt het niet als een keuze maar gewoon iets wat erbij hoort. Ik ben al niet een groot fan van krachttraining dus elke week weer squats en deadlifts is niet iets waar ik dan per se naar uitkijk. Inmiddels mag ik wel steeds vaker oefeningen buiten doen of meer spel gerelateerde oefeningen, deze afwisseling maakt de revalidatie al wel leuker.
Basketballen is mijn doel!
Voorste kruisband gescheurd met basketbal, terug naar de top
Inmiddels heb ik ongeveer 12 maanden gerevalideerd. In de tussentijd ben ik mee gaan trainen met mijn team. Eerst mocht ik nog alleen voor mezelf dribbelen, pass en lay up oefeningen doen, maar na enkele weken deed ik met de warming up mee. De tussentijdse testen en metingen waren goed en ook met de krachttraining en buitentrainingen ging ik goed vooruit. Mijn vertrouwen groeide en begon steeds intensiever mee te trainen met mijn basketbalteam. Ik heb mijn training opgebouwd van half court naar full court. Van geen contact, naar semi contact om uiteindelijk weer full contact mee te trainen. Met veel enthousiasme kan ik melden dat volgende week ik mijn eerste minuten weer ga maken bij een officiële wedstrijd.
