Voorste kruisband gescheurd met basketbal

Mijn naam is Jet, ik ben 23 jaar oud. Ik speel nu ongeveer 10 jaar basketbal. In de laatste wedstrijd van afgelopen seizoen heb mijn voorste kruisband afgescheurd en mijn binnenband ingescheurd. Op de meest lullige manier naar mijn idee, zonder contact met iemand, met gewoon een simpele stap naar links – een stap die ik al duizenden keren heb gezet. Toen het gebeurde, wist ik stiekem wel dat het niet goed zat, echter toen de fysio die daar aanwezig was zei dat er niks gescheurd was vertrouwde ik daarop en daarom bleef ik hoop houden dat het mee zou vallen. Dus stapte ik na de wedstrijd gewoon op m’n fiets naar huis wat nog aardig soepel verliep totdat ik moest afstappen en weer door m’n knie zakte. De volgende dag ben ik gelijk naar Michael gegaan en toen werd eigenlijk wel direct duidelijk dat m’n kruisband gescheurd was; een MRI later die week bevestigde dat. Omdat die gescheurde kruisband gecombineerd werd met een ingescheurde binnenband moest ik wachten tot deze laatste eerst hersteld was. Voor mij was deze eerste periode tot nu toe wel de meest frustrerende tijd aangezien voor mijn gevoel de revalidatie nog niet echt kon beginnen. Ik moest wachten totdat duidelijk was dat de binnenband zich (vanzelf) herstelde, voordat besloten kon worden hoe de operatie aan mijn knie eruit zou zien.

Wat me het meeste op is gevallen in het revalidatieproces van een voorste kruisband is dat het wel een proces is dat je best wel alleen doet ; meer mensen hebben dezelfde blessure maar ik heb wel gemerkt dat iedereen het anders meemaakt. Een jaar voor mij heeft m’n zus gerevalideerd van dezelfde blessure en als we het erover hebben, werd zij blij van als ze een nieuwe sprong mocht doen en kon dat haar hele dag maken. En bij mezelf merk ik dat dat minder effect heeft, voor mij leef ik meer toe naar de progressie die zich laat vertalen naar het basketbal, nu mag ik bijvoorbeeld weer een deel van een training mee doen en dan zie je ook meer waarvoor je bezig bent naar mijn idee.