week 1-6
D- day
Ik verbaasde mezelf en was de dag van de operatie onwijs kalm. Ik had de week ervoor de orthopeed ontmoet wat allemaal ontspannen en fijn verliep en had vertrouwen in het medisch personeel. Het enige wat ik spannend vond was hoe ik de pijn zou ervaren, maar dat liet ik maar op me afkomen. Mijn vader en zus waren mee naar de Bergman kliniek en voordat ik werd opgehaald hebben we nog lekker gelachen en was het ontspannen. Het moment dat ik alleen op de uitslaapkamer lag, wachtende op het infuus voelde ik toch ineens spanning en was ik even bang maar dat gevoel ging gelukkig weg. Ik had een ruggenprik met een roesje erbij en dit verliep allemaal heel soepel. Ik moest erg hoesten tijdens de operatie en kwam daarom eerder uit mijn roesje. Vond dit even spannend, maar de anesthesie assistente verzekerde me dat alles oké was. Was erg vreemd om mensen te horen boren en dingen doen, maar dat je het niet voelt. Vervolgens kon ik rustig terug naar de kamer en heb ik daar even kunnen eten en kunnen kletsen. Ik ben onwijs dankbaar voor de fijne ervaring die ik heb gehad, wat de dag erg heeft verzacht.
Week 1-6 na de operatie
De eerste week
Ik ben op vrijdag geopereerd en ben tot en met zondag bij mijn vader gebleven, met mijn zus. Dit was erg fijn en je kan nog niet veel. Ik had de eerste paar dagen behoorlijk wat pijn en het was erg fijn dat ze me konden helpen. Die maandag zag ik de fysio alweer voor het eerst en het buigen en strekken ging erg goed, kon zelfs mijn been al gestrekt heffen. Ik kreeg oefeningen mee voor thuis en heb dat allemaal netjes gedaan zolang mijn knie en energie het toe liet. Het was fijn om eindelijk aan het herstel te gaan beginnen. Ik had paracetamol, naproxen en tramadol meegekregen en slikte de tramadol alleen de eerste paar nachten voor een redelijke nachtrust. Zonder kwam ik niet goed in slaap mede door pijn en dat ik niet moe was.
Het mentale aspect
Ik heb het behoorlijk zwaar gehad ondanks dat de knie echt onwijs goed ging en veel toe liet. Ik vond het heel lastig dat ik niet kon lopen en wandelen gezien dit altijd heel erg hielp als ik mentaal even in de knoop kon liggen. Het was ook best zwaar en soms eenzaam om jezelf drie keer per week zo tot aan het gaatje te trainen. Toch merkte ik dat als ik aan het trainen was ik invloed had op mijn eigen proces en die kans pakte ik keer op keer met beide handen vast. Ik heb een onwijs lieve zus die tot dat ik enigszins zelf kon fungeren in huis bij me is komen wonen om te helpen. Ik had onwijs lieve vrienden die kaartjes, gekke ballonnen, favoriete snacks/drankjes en hun lieftallige aanwezigheid meenamen. Dit was iedere keer even een manier om de gedachtecirkels te ontvluchten en weer even lekker nuchter te lachen. Het was op gebied van mijn knie de beste start die ik had kunnen wensen en daaromheen soms een bumpy ride. Het helpt om gewoon te bedenken dat je er doorheen moet en stoppen geen optie is, want daar wordt de knie niet beter van. Geniet van het process en hoeveel je al vooruit bent gegaan.
Week 2-6
Ik was verbaasd hoeveel we al bij de fysio konden doen en ging dan ook drie keer per week compleet tot het gaatje met trainen. De eerste twee weken waren heel zwaar omdat ik door een meniscus hechting mijn knie totaal niet mocht belasten. We trainde veel core en mobiliteit. Het was dan ook een verademing dat ik na twee weken op beide benen mocht staan. Hierdoor konden we met trainen ook andere dingen doen, wat altijd leuk is. In week drie en vier merkte ik dat ik de krukken toch echt zat begon te worden, wetende dat ik ongeveer pas op de helft was voor ik zelfstandig kon lopen. In deze periode probeerde ik me vooral te focussen op het trainen en zorgen dat die knie zo goed bleef gaan als die ging. We trainde al meer core en hamstring en waren alweer hard aan de gang met de BFR. De eerste drie weken sliep ik nog behoorlijk slecht, dat kwam eerst door pijn van de operatie en later door veel stijfheid in de ochtend in mijn knie waar ik wakker van werd. Ik kon vaak geen positie meer vinden waar ik lekker in lag dus ging ik maar lezen of andere dingen doen. Vaak moest ik dan uit vermoeidheid in de middag op bed gaan liggen. In week vijf en zes mocht ik in huis naar één kruk wat echt onwijs fijn was, want ik kon eindelijk weer iets vastpakken. Het trainen gaat nog steeds als een speer en ben keihard aan het trainen om de stabiliteit en spiermassa weer terug te winnen. De oefeningen worden uitdagender, denk aan op één been staan en bal tegen de muur gooien en opvangen. Een dag voordat de operatie exact 6 weken geleden was heb ik weer een squat met stang gedaan, wat een onwijze mijlpaal was. Ik slaap en eet ook weer beter wat onwijs helpt met mijn energie.
Heb jij ook je voorste kruisband gescheurd met rugby en heb je een vraag laat dan een bericht achter of neem contact met ons op.
week 7-12 klik hier
Zoek een kniespecialist voor je revalidatie klik hier.
Andere ervaringen van sporters lees je hier.
