Preoperatief
Hoe ik mijn voorste kruisband scheurde met rugby
Na een denderend seizoen te hebben gehad waarin ik onder andere mijn debuut voor het Nederlands team heb gemaakt overkwam mij wat in de landsfinale op 29 Mei. In de laatste 5 minuten stonden we slechts 1 punt voor, ze braken door en ik rende er met een noodvaart op af om de tackel nog te maken. Ik schatte de hoek verkeerd ik en kwam ongemakkelijk voor/naast haar uit. Ik plantte mijn linkerbeen in de grond en wilde dat met rechts ook doen om haar te tackelen, maar ze stapte onverwachts naar binnen en ik voelde mezelf door mijn knie zakken. Ik had een onwijze pijn en bleef gelijk liggen. Ik heb in die 12 jaar rugby nog nooit schreeuwend van de pijn op de grond gelegen en wist dat het mis was. Mijn lieftallige fysio’s hebben mijn knie gecheckt en het leek er toch echt op dat mijn kruisband eraf lag. Ik moest er met een zwaar hart vanaf, wetende dat ik de wedstrijd niet meer kon beïnvloeden. We zijn landskampioen geworden 5 min later, maar deze ervaring was toch wel anders nu voor mij.
Voorbereiden op de voorste kruisband operatie
Preoperatief
Ik kon de volgende dag al fietsen en met 1 kruk lopen voor de zekerheid, het belasten ging best aardig. Er werd een behoorlijke noodvaart achter de MRI en een goede fysio vinden gezet en zo geschiedde. Bij de MRI was het zeker officieel dat mijn kruisband kapot was en wat overig letsel. Ik ging drie keer per week hard aan de slag met de fysio en heb iedere keer tot aan tranen toe getraind (wat overigens heeft geloond in het spierbehoud toen ik de operatie in ging). Ik verbaasde mij over hoeveel ik nog kon, maar was erg blij dat ik wel nog enigszins kon bewegen. Bij de fysio hebben we hard gewerkt aan het spierbehoud en de stabiliteit voor nu terug krijgen. Gezien ik graag weer de ereklasse en het Nederlands team oppak wilde ik zeker weten een operatie. Een paar dagen voor de operatie heb ik nog een krachttest gedaan als 0 meting voor het aankomende traject.
Het mentale aspect
Ik ben gewend om hard te sporten en door te zetten maar die eerste paar weken waren zeker een hele opgave. Ik moest mezelf drie keer per week naar de fysio slepen, wetende dat ik aan het eind van de twee uur weer met tranen op de legpress zou zitten met de BFR (blood flow restriction) om mijn been. Drie weken na mijn kruisband ruptuur ging mijn relatie van 5 jaar uit wat de nodige mentale load toevoegde. Ik zou voor studie een half jaar in frankrijk gaan wonen en daar rugbyen, al die plannen vielen in het water. Het is mentaal zowat zwaarder geweest dan fysiek omdat je jezelf helemaal opnieuw moet uitvinden het moment dat je leven even in elkaar lijkt te storten. Desondanks zat ik daar weer op de legpress mezelf er doorheen te puffen dat ik het kon. Ik was door deze kruisband ineens een heel angstig en onzeker persoon geworden, wat ik hiervoor nooit was. Daar heb ik het ook erg moeilijk mee gehad, maar het helpt om te accepteren dat dat normaal is en heel veel andere ook overkomt! Wat mij heel erg heeft geholpen is hardop uitspreken dat je het kan en de moed houden, vraag hulp waar nodig en laat mensen toe. Ik denk dat accepteren dat dingen wegvallen heel erg helpt en ruimte maakt voor nieuwe kansen en ideeën. Op naar de operatie.
Ervaring: week 1-6
