Voorste kruisband keuze stress
“Operatie? Geen operatie? Operatie? Geen operatie? Operatie? Geen operatie?”
Dit is de zin die me een lange tijd heeft bezig gehouden nadat ik afgelopen jaar mijn voorste kruisband scheurde op het hockeyveld. Ik denk een wezenlijke vraag voor velen van ons die een volledig ruptuurtje krijgen. Nog niet te spreken over het feit dat ik de woorden “volledige ruptuur” nu in mijn standaard vocabulaire heb opgenomen. Maar goed, dat terzijde.
Ik kan me de klap nog goed herinneren, ik in de aanval op het hockeyveld in Utrecht. Na een heftig coronajaar zonder hockeytrainingen stonden we de eerste wedstrijd na de winterstop weer op het veld. Ik voelde me fit, ik had immers veel hardgelopen en YouTube klasjes op mijn studentenkamer gedaan. Echter, na de eerste tien minuten ging het al mis. Ik zette een aanval in en sprintte op volle snelheid richting de andere kant van het veld. De laatste vrouw van de tegenpartij dacht makkelijk de bal van mij te kunnen onderscheppen door haar stick ongecontroleerd tussen mijn benen te steken. Mijn knie bleef staan, ik voelde een knak, gevolgd door een ongelofelijke pijn en een intense gil.
Keuze stress!
Dit was het begin van het medische circus waarin je terechtkomt na een simpele beweging. Een bezoek aan de fysiotherapeut volgde en nadat zij met drie man aan mijn knie op alle mogelijke manieren hadden getrokken kreeg ik toch een verwijzing naar het ziekenhuis. Ja hoor, een volledige ruptuur. Mijn voorste kruisband was volledig afgescheurd. Na deze constatering moest ik langs de orthopedisch chirurg waar hij mij twee opties voorlegde: een conservatief trainingstraject (niet operatief) of een voorste kruisband reconstructie (operatief).
Conservatief (geen operatie)
Bij een conservatief trainingstraject hoef je niet geopereerd te worden, dit is gunstig want een operatie brengt natuurlijk risico’s met zich mee. Daarnaast duurt een conservatief traject meestal minder lang dan als je je laat opereren. Echter, gemiddeld komt ongeveer 33% terug op hun oude sportniveau. Ik vond dit eerlijk gezegd best wel laag. Een ander voordeel is dat je altijd natuurlijk nog kan beslissen om je te laten opereren. Wel is het bij deze optie zo dat je goed moet kijken naar je verzekering. Ik had maar 9 fysiotherapie behandelingen in mijn pakket. De rest was voor je eigen rekening, duur grapje dus als je je bedenkt dat je sowieso een half jaar twee keer per week kan komen. Dit bezorgde me ter plekke stress.
Voorste kruisband operatie
Bij een voorste kruisband reconstructie komt ongeveer 50% weer terug op het oude sportniveau. Wel hoorde ik van de orthopeed dat veel mensen voor een operatie kiezen om toch een extra versteviging in de knie aan te brengen waardoor ze weer hun oude sport kunnen oppakken. Echter, de operatie zorgt ervoor dat je een lang revalidatietraject aan moet gaan en er bestaat natuurlijk altijd een risico dat het niet goed gaat. Wat betreft de kosten, na je operatie kom je op een chronische code, hierin betaal je de eerste twintig behandelingen zelf plus je eigen risico. Daarna worden de behandelingen voor een jaar lang vergoed. Nog steeds een duur grapje dus, maar beter…
Second opinion voorste kruisband behandeling
En zo geschiedde, twee weken later zat ik op de stoel bij orthopeed nummer twee. Ik had het gevoel dat hij meer de tijd voor mij nam en mij goed aanhoorde. Dat voelde in ieder geval al een heel stuk beter. Nadat we kort de opties bespraken adviseerde hij mij eigenlijk om wel te opereren. Dit omdat ik jong ben (toen 24) en nog volop in de bloei van mijn leven stond/sta. Ik wil het liefst weer hockeyen, fietsen, hardlopen, skiën, et cetera. Oja, en stel ik ben een keer op vakantie lijkt het me heerlijk om andere sporten zonder nadenken te kunnen uitvoeren. Hij zei; je krijgt toch net wat meer stevigheid als je je laat opereren maar hier zijn de meningen nog steeds over verdeeld.
Na afloop van het gesprek liep ik vrij opgelucht de deur uit, het was gewoon een fijn gesprek. Om te horen dat de meningen binnen de wetenschap nog steeds verdeeld waren over wat de beste keuze is maakte me wel wat aan het twijfelen. Mijn idee: nog steeds vaag en ik had eigenlijk geen idee wat me te wachten zou staan. Wat ik wel weet is dat het contact met de orthopeed, het gevoel dat ik bij hem kreeg, en de praktijk waar ik was, voor mij de doorslaggevende factor was. Ik merk dat als sportieve jonge vrouw ik de orthopeed wil vertrouwen. Ik wil een goed gevoel krijgen bij hem want hij gaat toch aan iets sleutelen wat voor mij een essentieel onderdeel is van mijn leven; mijn knie.
Zeven maanden na de voorste kruisband operatie
Nu zeven maanden na mijn operatie zit ik achter mijn laptop hierover na te denken. Het is eigenlijk gewoon een rollercoaster; zowel mentaal als fysiek. Of ik blij ben dat ik me heb laten opereren? Ik weet het niet, het traject is lang en zwaar maar met de juiste fysiotherapeut is het trainen twee/drie keer per week wel een feestje. Daar ben ik erg blij mee! Ik hoop dat ik over een paar maanden wellicht wel weer op het hockeyveld kan staan, maar ook dat brengt weer vragen op. Ik besef me wel dat zo’n volledig ruptuurtje, je leven compleet verandert. En wat betreft de keuze of je je wil laten opereren of niet. Ik denk dat je mag vertrouwen op je gevoel en op de orthopeed.
Komt goed,
Danique
