De voorste kruisband operatie
week 1 t/m 6 na de kruisband operatie
Eind januari was het dan zover, de operatie! Deze is gelukkig goed gegaan, alhoewel ik de rest van de dag wel wat last had van de narcose. Ik was heel moe, misselijk en heb nog een aantal keer moeten overgeven; precies alles waar ik de vorige keer geen last van had. Na een nachtje slapen was dat gelukkig allemaal weer weg en begon de revalidatie echt!
Ik had al wat oefeningen meegekregen waar ik na de operatie meteen mee kon (eigenlijk moest) beginnen. Door het aangebrachte drukverband ging dat alleen nog niet heel soepel. Na twee dagen mocht het verband er af en het is toch altijd weer even lachen dat je been er helemaal roze (door de desinfectievloeistof) uitkomt. Diezelfde middag ben ik ook voor de eerste keer langs geweest bij de fysio die checkte hoe het eruit zag en hoe de oefeningen gingen – maar dat was allemaal prima.
Ik had eigenlijk nog maar amper last van m’n knie en heb sinds die ochtend geen medicatie meer genomen. Was ik ook weer blij mee aangezien ik totaal geen pillen kan slikken. Verder kon ik de eerste paar dagen na de operatie niet echt lekker slapen. Ik bewoog niet in m’n slaap en werd daardoor elke twee uur wakker om weer anders te gaan liggen, maar ook omdat ik veel last had van m’n rug. Gelukkig trokken beide na een halve week weer langzaam weg. Waar ik in het begin nog aan moest wennen en vaak vergat, is het voorzichtig zijn met je hamstring. Tijdens de operatie is mijn hamstringpees gebruikt waardoor het hele gebied bij mijn hamstring gevoelig was. Het was dus heel erg oppassen met bijvoorbeeld je schoenen uitdoen, bukken, maar ook als je gaat zitten dat je niet met je hamstring op de rand van de stoel gaat zitten. Uit ervaring kan ik helaas zeggen dat het laatstgenoemde heel pijnlijk kon zijn.
De zwelling begon inmiddels een beetje weg te trekken en toen ging ik pas merken hoe erg mijn been in omvang was afgenomen. Als ik een spijkerbroek aan had zat ie bij m’n geopereerde been veel losser dan bij m’n andere been. Dus dat betekent maar één ding: hard trainen!! Rond de derde week begon ik eindelijk meer energie te krijgen en had ik weer wat nieuwe oefeningen meegekregen die ik, als m’n knie het toeliet, vijf keer per dag mocht doen. Daar was ik natuurlijk fanatiek mee begonnen, maar meteen de eerste dag al had ik ‘s avonds een zeurende knie en hij leek ook wel wat dikker. Dat ging dus nog niet en dan moet je ook naar je eigen lijf luisteren en (met wat tegenzin) even minder belasten. Daarnaast heb ik deze week voor het eerst op de hometrainer gefietst! Dat ging eigenlijk tot mijn verbazing best soepel, dus dat is ook weer afgevinkt van de checklist!
Vanaf week vier mocht ik dan eindelijk starten met ‘echte’ oefeningen! Ik ging steeds langer trainen en kon voorzichtig beginnen met mini-squats, deadlifts, good mornings, etc. Nu begint het pas een beetje leuk te worden. Helaas moest ik door een corona-geval in de familie de rest van de week in quarantaine waardoor ik niet kon langskomen om te trainen. Dat werd de eerstvolgende keer allemaal goed gemaakt omdat ik met één kruk mocht gaan lopen! Eindelijk weer wat meer vrijheid. Niet veel later mocht ik met 5,5 week voor het eerst lopen zonder krukken, spannend!! Dat ging in het begin nog vrij wiebelig, maar oefening baart kunst. Ik had wel nog wat last van m’n knieschijf waardoor ik niet goed kon buigen tijdens het lopen, dus mijn bijnaam thuis is momenteel ‘mankepoot’. Ik mocht ook gaan proberen ‘normaal’ de trap op te lopen (niet bij elke trede bijstappen). Na mezelf de eerste paar dagen aan de trapleuning omhoog te hebben gehesen, lukte dit van de een op andere dag wel. Helemaal blij mee!
De eerste zes weken zitten er dus alweer op. In het begin gaat het allemaal mega langzaam en ben je zeer afhankelijk van de mensen om je heen. Maar als je eenmaal weer meer kan, gaan de weken sneller en wordt het allemaal ook wat leuker. Nu op naar de volgende maand!
